De laatste loodjes zijn zwaar

Het is heerlijk weer! Maar in plaats van een weekendje weg, liggen we eenzaam in de haven. We zijn druk bezig met de laatste kleine klusjes, regeldingen en familiebezoekjes. Alles bij elkaar is zwaar!  Patrick heeft zijn laatste werkdag erop zitten, maar het voelt niet als vakantie. Er moet hard gewerkt worden en het enige verschil met zijn werk is dat hij er thuis niet voor betaald wordt. De dagen vliegen voorbij en tijd voor een website update hebben we eigenlijk niet. Terwijl Patrick buiten klust en de kindjes slapen, maak ik toch maar eens tijd voor een nieuwe website tekst. Want in de afgelopen weken zijn er een heleboel klussen afgerond!



Dylano op het voordek

Begin deze maand zijn we met de boot nog een weekje weggeweest. We moesten de SSB zender in Enkhuizen laten checken. Patrick had hem zelf helemaal aangesloten en om de garantie niet te laten vervallen, lieten we hem bij de leverancier in bedrijf stellen. Terwijl ik met de kinderen en vrienden een bezoekje bracht aan Sprookjeswonderland kreeg Patrick een groot compliment. De eigenaar van Schiptron had maar zelden zo'n vakmanschap gezien en maakte er zelfs foto's van. Een check die normaal de hele ochtend in beslag nam, was binnen 15 minuten klaar. De kinderen en ik hadden zich prima vermaakt en 's nachts voeren we door Amsterdam al weer terug richten het zuiden. Konden we vast wennen aan ons nachtloopschema voor de reis.

We zijn weer klaar voor de volgende grote klus, de werfbeurt. Het weer zit tegen, het regent dat het giet, maar de boot gaat uit het water. Twee mannen in regenpakken zijn er helemaal klaar voor. Dylano vond het leuk om de "Bob de Bouwers" te zien werken en ik besloot om in de auto te blijven kijken hoe de boot uit het water getild werd. Dit had ik beter niet kunnen doen.....
De banden waarmee de boot omhoog getakeld wordt, zitten ondertussen onder de boot door en langzaam wordt de boot omhoog gelift. Ik vind het maar niks. Net voor vertrek, er zal toch niks mis gaan? En ja hoor, op het moment dat ik dat denk...... BANG, PRRRR BPFFF. Ik zie heel de boot schudden....houd mijn adem in en gelukkig....de boot hangt nog. De achterste band was gaan schuiven, maar bleef gelukkig achter het roerblad hangen. Voor de zekerheid lieten ze de boot weer zakken, werden de banden ietsje verschoven en aan elkaar bevestigd, om het schuiven te voorkomen. De tweede poging ging goed, maar echt relaxt was dit niet!

De onderkant van de boot ziet er goed uit, maar helaas moeten we de lieve vrienden, die wilde komen helpen met schuren, afbellen. Regen regen en nog eens regen. We pakten alle droge momentjes en 's avonds hebben we met z'n tweeen een kant van het bovenwaterschip geschuurd. De rest van de week vlucht ik met de kinderen naar het huis van mijn ouders. Met kinderen op de werf is echt geen optie. Patrick werkt hard door, krijgt doordeweeks nog hulp en wonder boven wonder kunnen we aan het einde van de week al weer verven. De boot ziet er weer stralend uit en met de nieuwe letters op de voorkant varen we na een week al weer trots terug naar Steenbergen.




Voor

Na

We maken nog grondig gebruik van de luxe van een wasmachine en alle bekleding van de bank en de gordijntjes worden gewassen. Ondertussen gaan de andere kleine klusjes door: inentingen halen, beschermhoezen maken, bankzaken regelen, abbonementen opzeggen, zeekaarten verzamelen, kuipkussens en zonnetentje laten maken, bestellingen plaatsen bij de apotheek, klamboes kopen, paspoorten aanvragen, schoolmaterialen verzamelen en zeevast zetten van speelgoed en spullen. De ene klus gaat gemakkelijk, de andere klus kost heel veel tijd.




"Bob de Bouwer" gaat de boot weer in het water takelen

Gelukkig ging in het water een stuk soepeler :)

 

 








Na vele telefoontjes is het hoofdstuk medische verklaringen eindelijk afgerond. Lieve huisarts bedankt voor de snelle medewerking. Ook Basisschool De Nieuwe Veste super bedankt voor alle schoolmaterialen! Hier zijn we echt super blij mee. En de zeilmaker Restyle in Steenbergen maakt overuren voor ons, super fijn!


Wie weet zien we ze nog eens in
een wildpark onderweg

Naast alle regeldingen en klusjes proberen we ook nog zoveel mogelijk te genieten van onze familie en lieve vrienden. Na hard werken op de werf relaxen we bij vrienden met een barbeque en gaan we met onze ouders een dagje weg. Een fijne afwisseling, maar het blijft lastig om de klussen los te laten. De bezoekjes bij de oma's zijn emotioneel. Afscheidnemen is niet leuk. We proberen de goede herinneringen vast te houden, een normaal gezellig praatje te houden, maar het idee dat je ze misschien nooit meer ziet, doet pijn.

Ondertussen worden we steeds vaker aangesproken door passanten in onze eigen haven. "Zo, jullie zijn goed uitgerust voor een grote reis."Ja, klopt. "Hebben jullie ook daadwerkelijk reisplannen?" Ja, we vertrekken volgende week voor een wereldreis van 4 jaar. "HUH? Okey!? We krijgen veel verbaasde blikken, maar stukje bij beetje zijn we er ook echt klaar voor. Volgende week ons afscheidsfeestje. Aan de ene kant kijk ik hier heel erg naar uit, eindelijk vertrekken! Aan de andere kant zie ik er tegen op. Weer afscheid nemen van heel veel lieve mensen.

[Bianca]