 |
| Nieuwe schipper in spé |
Zaterdagochtend waren de kinderen al vroeg wakker en dat heeft soms zijn voordelen. Ons kleine mannetje trok het gordijntje open, want het was al licht buiten. Soms wil ik nog een half uurtje blijven snoozen, maar vandaag zie ik een stralend blauwe lucht en beloofd het een mooie dag te worden. Hup eruit en gezellig samen ontbijten. Om 9.00uur zijn we allemaal aangekleed, is de afwas gedaan en staan de mannen in de startblokken om naar de zeilmaker te gaan. Daar hebben ze de ruimte om de zeilen te controleren en mits er geen onverwachte reparaties nodig zijn, nemen ze de zeilen meteen mee naar de boot.
We hebben geluk, ze zijn al snel terug en nog belangrijker MET de zeilen. Terwijl Patrick het dek met de hogedrukspuit grondig schoonmaakt, ga ik met de kinderen naar de bakker. Mijn jas gaat al snel open en we spelen en picknicken op het pad. Zowel de boot als het gras is nog te nat, maar met deze temperaturen zal dat niet lang duren. Dylano gaat naar bed voor zijn middagslaapje en wij maken de boot gereed voor onze eerste vaartocht van het seizoen. Toch prettig om even een test-vaart te maken. Bij het gebrek aan een schuur, ligt er ondertussen al weer een aardige zooi in de kuiptent. Het werd echt weer tijd om te varen, lees: opruimen. Een deel ruimen we op, de rest verdwijnt tijdelijk in de auto. Zo, Dylano, wakker worden, wij willen varen!!!
Ons eerste tochtje verloopt rustig. We hebben een rondje door de haven gevaren en getest of we nog voorin bij de Wallevis konden komen. Het was een beetje ploegen door de blubber, maar het is te doen. Zou leuk zijn als we hier tijdens ons afscheidsfeestje kunnen liggen, maar de vraag is hoeveel we nog gaan inslaan en wat dat met onze waterlijn gaat doen. De test is voorlopig geslaagd en we varen daarna rustig de Vliet af om daarna bij Benenden Sas af te meren. In het logboek zien we dat vorig jaar ons eerste tochtje begin april was, met een temperatuur van 8 graden. Dat doen we dit jaar beter, een maand eerder al varen en een verdubbeling van de temperatuur. Bij Beneden Sas is het een gezellige bedrijvigheid van allerlei bootjes die voorbij varen en in en uit het water gaan, we zijn blijkbaar niet de enige waarbij het begon te kriebelen.
De volgend morgen hebben we de zeilen aangeslagen. Voor de niet zeilers onder ons, de zeilen zitten nu niet meer los in de zakken, maar weer vast aan de boot. Als we gaan zeilen kunnen we ze meteen hijsen en uitrollen. Echter besluiten we vandaag om maar weer rustig terug te tuffen op ons motortje. We hebben nog genoeg klusjes te doen. En het is een goed excuus om nog eens een weekendje de zeilen te testen.
[Bianca]
