Klussend de herfst in.

De wind fluit door de mast en de boot ligt soms helemaal op één oor. De stootwillen knarsen tussen de romp en het vingerpiertje aan stuurboord. Het KNMI heeft code oranje afgegeven. De eerste echte najaarstorm raast over het land. Binnen in de kajuit is het eveneens onrustig. Op schoot heb ik een huilende kleine meid van bijna 5 maanden oud, die maar één ding wil: terug bij mama op schoot. Maar die is nu net aan het koken en heeft daar beide handen voor nodig, zeker wanneer de boot bij de volgende windvlaag even 20 graden helling maakt. Dylano, trekt zich van dit alles niet veel aan en staat met in z'n beide handen een voorleesboekje te balanceren op het randje van de kajuitbank. De waarschuwing dat de boot erg beweegt vandaag en dat hij zich goed vast moet houden, lijkt tegen dovemansoren gezegd. Ppffff, het zijn dit soort momenten dat de boot best wel klein is en dat ik best op zie tegen de winter die komen gaat.


Sinds onze vakantie in september lijken de weken voorbij te vliegen. Ieder vrij uurtje door de week en in de weekenden wordt besteedt aan voorbereidingen voor de grote reis. De klussenlijst telt nog 66 items. Iedere keer dat er een klusje wordt afgestreept komt er momenteel een nieuw klusje voor in de plaats. Ik ben bang dat de eerste symptomen van vertrekkersstress zich aandienen.
Misschien is het ook wel het besef dat we langzaam de eerste lijntjes die ons nog met de vaste wal verbinden aan het los knopen zijn. De vaste ligplaats hier in de haven is opgezegd en op mijn werk is het eerste sollicitatiegesprek met een mogelijke opvolger ingepland. Wanneer we ons nu zouden bedenken en toch maar niet gaan vertrekken volgend voorjaar moet er een nieuwe ligplaats worden gevonden en  wellicht moet er dan zelfs naar een niewe baan gesolliciteerd gaan worden. Het wordt dus in feite steeds lastiger om te blijven. En dat voelt soms wat onwerkelijk. En soms steekt soms even de twijfel de kop op. Willen we dit echt? Zouden we met het geld dat we gespaard hebben niet gewoon een mooi huis kopen, met een grote tuin voor de kinderen? En dan later, als we met pensioen zijn... Nee, we hebben deze droom al zo lang! Koudwatervrees hoort erbij. Dit is een kans die we maar één keer hebben.
Deze gedachte wordt gesterkt door een voorbeeld in onze directe omgeving. Een paar weken geleden hebben mijn schoonouders na jarenlange voorbereidingen een punt moeten zetten achter hun plan om met hun eigen boot in 2015 aan een wereldreis te gaan maken. Drie jaar geleden heeft mijn schoonmoeder, na een ongelukkige glijpartij met de fiets, haar heup gebroken. Na de eerste operatie was de verwachting dat ze met een goede revalidatie na enkele maanden weer gewoon zou kunnen lopen. Nu, enkele operaties en vele bezoeken aan diverse medisch specialisten verder kan ze nog steeds niet gewoon lopen. Ze heeft nog steeds zoveel pijn aan haar been dat het  onmogelijk is gebleken om aan boord van een zeegaand zeiljacht te verblijven. Voor mijn schoonvader, die al vanaf zijn jeugd, droomt van een zeilreis om de wereld lijkt de keuze te gaan tussen een solotrip met zijn eigen zeiljacht, of afzien van de wereldreis en kiezen voor andere tochten in Noord-europa. Of monstert hij bij ons aan? Een paar extra handen op de grote oversteek, dat klinkt niet verkeerd. Maar dan wordt het wel erg vol aan boord en wat betekent dat voor ons gezinsleventje? Veel vragen komen op. Een keuze die ook gevolgen zal hebben voor onze reisplannen. Voorlopig hebben we nog de tijd en hoeft de keuze niet op stel en sprong te worden gemaakt. Genoeg stof om over na te denken.

Wat hebben we de afgelopen weken allemaal gedaan? Ik heb mezelf voornamelijk bezig gehouden met nog een aantal technische projectjes. Zo heb ik vlak voor de vakantie de oude zonnepanelen vervangen door twee nieuwe exemplaren met ongeveer twee keer zoveel vermogen. Deze panelen zijn op een nieuw frame hoog boven de achterhut geplaatst. De twee oude frames zullen worden omgebouwd tot bergruimtes voor het nog aan te schaffen reddingsvlot en jerrycans en kinderspeelgoed. Ook heb ik het motorpaneel verplaatst van een onhandige plek in de kuip naar het paneel boven kajuitluik. Hiervoor heb ik zelf nieuwe meters aangeschaft en aangesloten. Het oude paneel is verwijderd en moet nog dicht gelast worden.
Afgelopen weekenden ben ik bezig geweest met het inbouwen en aansluiten van de SSB zender/ontvanger. Al het buitenwerk zoals antenne en dekdoorvoer zijn gereed. Tussen deze voorbereidende klussen door zijn ook enkele standaard onderhoudsklussen alweer gepasseerd. Het grootzeil is afgeslagen en naar zeilmaker gebracht. Ook heb ik de brandstoffilters van de dieselmotor vervangen.

Bianca houdt zich ondertussen bezig met de meer adminstratieve uitzoek werkjes zoals het aanvragen van de zeebrief, aanvragen van een BTW verklaring, uitzoeken van een zorgverzekering, spaans leren

en het uitzoeken van de mogelijkheden tot lesgeven aan boord.

En ow ja, het is echt de hoogste tijd om weer eens wat op de blog te zetten. Dat zijn nu de mooie karweitjes wanneer het buiten te onstuimig is en zelf binnen je klus gereedschap niet blijft liggen.

[Patrick]