Vakantiedrukte en problemen met de hoge temperatuur

Onder brug bij Lisabon

Toen we, nu dik twee weken geleden, aankwamen in Lissabon, leek een geplande stop van twee weken een zee van tijd te bieden. Een soort vakantie van het varen, waarin we even niet de weerberichten hoeven te volgen en tochten voor te bereiden. Even lekker aan een steiger liggen, geen gehannes met de bijboot en een lekkere douche om de hoek. Gewoon even relaxen. Tsja, we hadden beter moeten weten, want niets is minder waar. De afgelopen weken waren druk en zijn voorbij gevlogen!

Al op de avond van aankomst in Lissabon landde Oma Bianca op het vliegveld en de volgende middag volgden Oma Marleen en Opa Adrie. Wat een verassing was het voor hen om op het vliegveld opgewacht te worden door de kleinkinderen. Er wordt op het gemak bijgepraat en zijn er voor de kinderen kleine verassingen uit de tas of koffer. Voor Bianca en mij zijn er meegebrachte levensmiddelen, zoals chocoladehagel, kruidenmixen, rookworst, stroopwafels en echte Nederlandse pindakaas.

Entree Lisabon langs Belem toren

Op zoek naar thermostaatklep

Prachig uiticht vanaf de Taag

Kort na aankomst stellen Bianca en ik ook samen een jobs-to-do lijstje op met daarop zaken als wassen, groot boodschappen doen, brandstof tanken en uitvoeren van kleine reparaties. Na twintig minuutjes is de lijst al 2 A4-tjes groot. Een puntje op de lijst is ook het vervangen van de thermostaatklep van de dieselmotor. We kampen namelijk al vanaf begin Portugal met te hoge koelwatertemperaturen.
In de afgelopen winter hebben we preventief de koeler gereinigd en de beide pompen door nieuwe vervangen dus daar kan het niet aan liggen. Ook het wierfilter is mooi schoon en voor de zekerheid hebben we nogmaals de impeller van de koelwaterpomp gecontroleerd. En die was natuurlijk nog helemaal in orde. In Peniche hebben we als test de thermostaat verwijderd en sinds die tijd is de temperatuur een stuk lager. Dus is de conclusie dat het wel de thermostaatklep moet zijn die niet meer bij de juiste temperatuur opent. Op zoek naar een nieuwe dan maar. Maar dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Uiteindelijk, na een dag met de bus van de ene naar de andere kant van Lissabon reizen en vier adressen verder, komen we uit bij de mercedes-dealer, een paar straten verderop. Deze kan het gewenste onderdeel in 48 uur leveren.

Lekke pakking

De monteur van de marina is ondertussen ook al een kijkje aan boord komen nemen en weet zijn vinger te leggen op een andere mogelijke oorzaak, de smeeroliekoeler. Daar kan namelijk makkelijk vervuiling blijven hangen en die had ik in alle drukte voor vertrek ook niet meer open gemaakt.
Dus dan nu ook maar beet pakken. Helaas, na een uurtje sleutelen blijkt ook hier geen noemenswaardige vervuiling in te zitten. Wachten op de nieuwe klep dan maar. Waar ik wel tegen aanloop is een lekke pakking van het uitlaatspruitstuk.  Zwarte roetvlekken op het motorblok maken duidelijk dat daar al een poosje wat uitlaatgassen langs verdwijnen. Dit verklaart ook de steeds verder toenemende stank van uitlaatgassen in de motorruimte. Meteen ook maar een nieuwe pakking bestellen, kan ik deze gelijk uitwisselen. Voor deze reparatie zal ik het koelwaterexpansievat ook moeten verwijderen en dat komt niet eens zo slecht uit, het koelwatersysteem moet immers toch al afgetapt worden voor het vervangen van de thermostaat.

Op elkaar gepakt in de tram

Een stedentrip met kinderen, dat zou ik nooit doen

In de dagen die volgen gaan we met de opa’s en oma’s de toeristische plekjes van Lissabon bekijken. Met de metro, bus en de oude trammetjes reizen we van de ene naar de andere bezienswaardigheid. Trammetje 28 is misschien wel het bekendste bij de toeristen. Met Fenna in de rugdrager en Dylano in de buggy sluiten we aan in de rij. Wanneer het trammetje na enige minuten voorrijdt staan de mensen klemvast in het gangpad tot aan de voorruit aan toe. We laten de andere mensen instappen en besluiten te wachten op het volgende rijtuig. We staan nu voorin in de rij en na nog een kwartiertje wachten zijn we dan aan de beurt. Met wat beschaafd geduw weten we een plekje te bemachtigen. De ingeklapte buggy gaat op de grond

Op een rustig moment even foto maken van de stuurstand

en Dylano mag op schoot bij een paar onbekende Nederlandse dames en kan zelfs uit het raampje kijken. Eén halte verder stappen er nog een paar Nederlandse toeristen in. Na wat gemor over dat vervelende ding wat op de vloer ligt (onze buggy) spreekt de ene dame op luid volume tegen de andere: “Wie maakt er nu een stedentrip met kinderen? Dat zou ik echt nooit doen!” De dame vriendelijk bedankend voor dit ongevraagde advies, weet ik in één keer weer waarom ik zo blij ben dat ik even weg ben uit Nederland. Na een half uurtje zijn we op het eindpunt van de lijn. Het was een leuke belevenis, maar ik ben blij dat we de weg terug gewoon kunnen wandelen. Zie ik tenminste echt wat van de stad.

Vervangen van pakking en thermostaatklep

Dit hadden we nooit in één keer aan boord gekregen

Donderdagmiddag liggen de thermostaat en pakking klaar bij de dealer. Het inbouwen zal echter nog even moeten wachten, want vrijdagochtend moet ik eerst naar de zeilmaker met de buiskap en de kotterfok. Dus stap ik deze keer met een grote zeilzak op mijn schouder de bus in. Na enige aandringen wordt de reparatie direct uitgevoerd en ben ik enkele uren later weer terug aan boord. Ik heb nog net wat tijd over om nog even snel te douchen en dan met de metro naar Sao Antonio waar ik heb afgesproken met mijn moeder, opa Adrie, Bianca en de kids om te gaan eten. Zaterdagmiddag kan ik dan eindelijk aan de slag met de thermostaat en de pakking. Opa Adrie, die op bezoek is, blijkt een goede assistent monteur. Na een paar uurtjes sleutelen zit de pakking op z’n plek en de nieuwe thermostaat in het huis. Helaas zijn de oude moeren zover beschadigd dat ik besluit deze ook maar door nieuwe te vervangen. Weer een mailtje sturen naar de Mercedesdealer dan maar. Het testdraaien moet dus ook nog even wachten.

Opa Adrie is en goede hulp en leermeester

De grote supermarkt in de shopping mall brengt als extra service de boodschappen tot op de steiger bij de boot.  Voor ons een goede reden om eens goed de voorraden aan te vullen. Met twee winkelwagens, met in iedere wagen een kind, gaan we op maandag door de winkel. Al snel is één wagen helemaal vol met flessen water en frisdrank en pakken melk. Deze zetten we alvast bij de kassa en met een nieuwe wagen gaan we verder. Na twee uur, en een paar kilometer door lange gangpaden schuifelen zijn ook de andere winkelwagens gevuld met boodschappen. Bij de kassa wordt alles meteen in blauwe kratjes verpakt die weer op een rolkarretje geplaatst wordt. Het zijn 3 manshoge stapels geworden. Dit hadden we met ons eigen bolderkarretje nooit in één keer aan boord gekregen! 

De boodschappen worden aan boord bezorgd

En dan alles nog weer een plaatsje geven...

Wat kan dan toch de oorzaak zijn?

Zoek de 7 verschillen.

Dat de opa’s en oma’s zo dicht in de buurt zijn geeft Bianca en mij de kans om even samen alvast op zoek te gaan voor een paar leuke december cadeaus en een verjaardagscadeau voor Dylano die in november jarig is. Terwijl oma Marleen en opa Adrie aan boord oppassen gaan wij met de metro naar het stadscentrum. Althans dat was de bedoeling, er blijkt een metro staking en het is redelijke chaos in het openbaar vervoer. Uiteindelijk belanden we in de grote Colombo shoppingmall waar we een grote speelgoedwinkel vinden. Op de terugweg blijkt dat de bus langs de Mercedesdealer rijdt, en halen we de borgmoeren op die ondertussen ook op mij lagen te wachten.

Dat is een grappige vis.

Op woensdag gaat Bianca een dagje met haar moeder shoppen.  Ze weet nu immers waar ze een grote mall kan vinden. Ik ga, samen met opa Adri en oma Marleen, met de kinderen naar het Oceanium. Dit grote aquarium is mooi en ruim aangelegd en echt de moeite waard.

Aan het einde van de week lukt het me eindelijk om tijd te maken om de motor weer bedrijfsklaar te maken en een poosje test te laten draaien. Helaas niet met het gewenste resultaat. Nog steeds koelwatertemperaturen van 95 graden en hoger. Teleurgesteld gooi ik mijn gereedschap in een hoek. Wat kan dan toch de oorzaak zijn? Eigenlijk kan het alleen nog maar een verkeerde aanwijzing van de thermometer zijn. Ik vraag bij

Prachtig Ocearium

de monteur van de jachthaven of hij een losse thermometer heeft om een kalibratiemeting uit te kunnen voeren. Helaas heeft deze er geen en weet hij ook niemand anders die er één te leen heeft. Ik besluit er dus maar zelf één aan te schaffen. En ook dat valt niet mee wanneer je ergens niet bekend bent. De dames van de receptie zijn gelukkig erg behulpzaam en even later is een mooie infrarood thermometer besteld die enkele dagen later op de haven zal worden afgeleverd. In de tussentijd besluit ik voor de zekerheid om vanuit het water de korf van de koelwater afsluiter en de schroef te inspecteren. Dit levert wat kleine mosseltjes en een klein stukje touw op, maar niets wat de hoge koelwater temperaturen kan verklaren.

Alle neuzen wijzen in dezelfde richting

Onderwater inspectie schroef en koelaterinlaat

Als op woensdag de meter wordt geleverd neem ik uitgebreid de tijd om goed de temperatuur van de motor te meten. Met de wijsheid in het achterhoofd dat een infrarood thermometer slechts de buitenkant van de motor meet en alleen een referentie temperatuur geeft, meet ik bij verschillende toerentallen de temperatuur van het motorblok. Tevens meet ik het temperatuurverschil over de koelers en de temperatuur van de uitlaatgassenleiding. Het resultaat vertelt me dat de thermometer op het instrumentenpaneel inderdaad een enkele graad teveel aangeeft. Maar daarmee is het probleem dus nog steeds niet verdwenen. Opvallend is in ieder geval wel de grote toename van de uitlaatgassentemperatuur bij de hogere toerentallen. Ik besluit nu de hulp in te roepen van een paar goede en technisch onderbouwde vrienden in Nederland, evenals de leverancier van de motor in Nederland. Al snel komen de eerste reacties per email binnen. Alle neuzen wijzen in dezelfde richting en al snel is duidelijk dat de oorzaak gezocht moet worden in overbelasting van de dieselmotor. Hoogst waarschijnlijk veroorzaakt door de te grote spoed van de schroef. De motor heeft altijd al wat warm gedraaid, maar nu we in steeds warmer zeewater komen kan de koeling de te grote warmteontwikkeling niet meer afgevoerd krijgen en wordt het een probleem. Bij mij valt nu ook het puzzelstukje op z’n plaats waarom, bij aankoop van de boot, de thermostaatklep was verwijderd…

Verhuizing

Boot van Opa Martin op de kant

De laatste dagen in Lissabon staan ook in het teken van de verhuizing van Opa Boot. Mijn schoonvader, Martin, zal namelijk zijn boot in Lissabon op de kant achter laten en bij ons aanmonsteren voor de reis naar de Canarische eilanden en het Caribisch gebied. We ruimen de boot dus een keertje extra grondig op, zodat we met moeite nog een hele plank in een kastje kunnen vrijmaken voor de spulletjes die hij zal meenemen. Ook zorgen we dat de banken in de kajuit zover zijn opgeruimd dat hij op één van deze kan slapen zonder eerst stapels speelgoed te moeten opruimen. Aan de ene kant is het wel extra vol aan boord en wordt de privacy van iedereen nog verder beperkt. Aan de andere kant zijn een paar extra handjes tijdens de komende lange oversteken ook wel erg handig. Bovendien vinden de kinderen het erg gezellig.

Wat de koelwaterproblemen betreft weet ik nu in ieder geval in welke richting ik verder zal moeten zoeken. Maar dat zal niet meer in Lissabon zijn. Na bijna 3 weken stilliggen wordt het tijd dat we verder gaan richting het zuiden, de Algarve in. De afgelopen weken waren alles bij elkaar erg druk en we hebben nu even behoefte aan wat rust. Gewoon even lekker relaxen op het water en weer wat mooie plekjes van de wereld gaan zien.

[Patrick]