zondag 10 mei 2015

Vis, chips en sterren

We zijn over de helft! Tijd voor een feestje met chips en verse vis. Ja, vanmorgen werd het vele vissen eindelijk beloond. Wat een mooi moment, midden op de oceaan. Ik voelde wat weerstand, trok aan de lijn en zag de vis spartelen. BEET! Precies op tijd voor ons feestmaal, maar nu nog binnen zien te halen. De vis wild spartelend (en ik gillend) zorgde voor de nodigde hilariteit, maar een uurtje later stond de vis schoongemaakt en wel, in een bakje klaar voor de kok.

Vandaag net als alle andere dagen weer een mooie dag. Het is warm op zee en de wind waait nog steeds 3-5 beaufort. Met vlagen staat er alleen een gekruiste golfslag die de boot wild heen en weer schudt. Gelukkig zijn we reeds ingeslingerd, maar veel binnen zijn, blijft oncomfortabel aanvoelen. Gelukkig is buiten vertoeven geen straf, hoewel er soms een plens zeewater in de kuip beland. Regelmatig zien we vliegende vissen uit het water springen. Een bijzonder fenomeen, want deze vliegende vissen lijken net vogels. Ze hebben ook echt een soort vleugels. Verder beleven we niet zo veel. We kijken iedere dag uit naar de ingekomen berichtjes van familie via de sail-mail en rusten veel uit. Je weet nooit wat je nog te wachten staat.

Met wat keukentips sluit chef-kok Patrick de dag goed af. Binnen een half uur weet hij een heerlijk feestmaaltje te bereiden, waarna we weer in het avondritme komen. Iedereen gaat naar bed en ik blijf op wacht. Om acht uur schrijf ik de positie in ons logboek en heb ik een gezellige praatje op de SSB zender met de Antares en de Verleiding. Zij zijn net uit Suriname vertrokken en na wat pri-praat over het weer, afgelegde zeemijlen, het heerlijke zwembad bij het havenresort en de lekkere Surinaamse keuken wensen we elkaar een goede nachtwacht.

Mijn wacht verloopt rustig. Ik droom over Suriname en denk nog eens terug aan mijn gevangen vis. Wat kunnen kleine dingetjes je soms toch gelukkig maken. Zo geniet ik ook intens van de sterren. Verwonderd kijk ik rond hoeveel het er zijn. Alle lichtjes, in verschillende grote en sterkte, verlichten de donkere nacht. Wanneer ik er een knipperend en bewegend object doorheen zie kruisen, besef ik me dat ik niet alleen ben, maar deze nacht wordt vergezeld met honderden andere mensen die op me neer kijken. Hoewel ik me afvraag wat zij nou werkelijk zien en meekrijgen van deze prachtige nacht. Ik denk er een tijdje over na en kom tot de conclusie dat ik trots ben op de manier waarop we reizen. We hebben misschien niet meest makkelijke vervoermiddel uitgekozen, maar het reizen geeft me een voldaan gevoel. Ik ben trots op ons gezinnetje en onze stoere boot, we doen het goed zo midden op de oceaan. Terwijl het vliegtuig waarschijnlijk zijn landing ergens inzet, vervolgen wij ons avontuur. Hoewel mijn avontuur er voor deze nacht ook op zit, ik ga naar mijn bedje.

[Bianca]

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

1 opmerking:

  1. Trots mag je zijn Bianca!!!! Ik vind het nog steeds geweldig wat jullie doen! Dit gevoel, het ZELF de wereld ontdekken, geeft een onvergelijkbaar gevoel. Beide laatste blogs klinken alsof het jullie erg goed afgaat deze grote oversteek. Super :)!! En verse vis... Hihihi...zie me jou zo gillend voor me ;).
    Succes met het volgende stuk! Veel liefs vanuit Zwitserland : p

    BeantwoordenVerwijderen