Mañana, mañana?

Liftkraan geinstalleerd.
We zijn er klaar voor!

De weg vinden in een onbekend land is lastig en zeker als je de taal niet goed spreekt. Gelukkig helpt de (gebrekkig Engels sprekende) havenmeester ons op pad. Maar met onze eerdere ervaringen van het lange wachten op de liftkraan en de spaanse “mañana”-cultuur, blijven we wat wantrouwend. Morgen kunnen we de eerste offerte verwachten en dat klinkt ons goed in de oren.

Wanneer we op het punt staan om te gaan wandelen, staan er plots twee mannen van Solé motoren aan de boot. Nee, geen mañana, maar vandaag! Ze willen graag naar de motor kijken en wat meten, zodat ze ons een goede offerte kunnen bieden. We hadden op zijn vroegst morgen pas iemand verwacht, maar natuurlijk zijn ze welkom. Een uur later staan ze er opnieuw. Of Patrick meteen mee wil komen naar de havenmeester, zodat ze de offerte kunnen doorspreken. Ze boffen dat we nog aan boord waren. Spanjaarden plannen minder goed en soms werkt dat in je nadeel (mañana, mañana) maar soms dus ook in je voordeel. Als ze allemaal zo vlot zijn, dan zit die nieuwe motor er zo in.

De monteur die eerder deze week al naar de huidige motor heeft gekeken staat binnen een paar dagen ook op de steiger. Deze keer met zijn dochter, want die spreekt Engels. Slim van hem. Hij wil de job graag doen en heeft voor ons bij verschillende dealers offertes aangevraagd. Hij geeft een offerte van Volvo Penta en tevens de Solé motor, hij wacht nog op offertes van andere merken en heeft meteen kortingen geregeld. Op de motor wil deze man geen winst maken, hij wil gewoon graag voor een aantal dagen werk.

Volgens de havenmeester kunnen we de mannen van Vetus ook verwachten, maar we wachten en wachten, maar er komt niemand. Mañana? Nee, ook mañana geen mannen van Vetus. Dat wordt hem dus niet. Ondertussen is Patrick in de werkplaats bij Solé gaan kijken en uiteindelijk besluiten we toch voor de Volvo Penta te gaan. Deze motor heeft een turbo, is kleiner en heeft meer vermogen. De motor is misschien iets duurder, maar makkelijker in te bouwen en op den duur goedkoper in brandstofverbruik. Het wachten op de definitieve offerte duurt een paar dagen, maar daarna is de bestelling snel geplaatst.

Het spannendste stukje, het past maar net.

De monteur, Alvaro, is nogmaals langsgekomen met zijn dochter om van alles door te spreken. Wat een aardige vent, hij denkt echt met ons mee! We zagen op tegen de dagen dat de boot (vanwege het eruit liften van de oude motor en plaatsen van de nieuwe) op de kant moest staan: Een wiebeltrap, niet buiten spelen en geen toilet. Gelukkig wil Alvaro meewerken om de periode op de kant zo kort mogelijk te houden, door langer en in het weekend door te werken. Super! De dag erop krijgen we een mailtje van zijn dochter. Haar vader had lopen denken en denken, want me twee kids op de kant is inderdaad maar niks. Hij had nog een mobiel liftkraantje en met wat hulp, moet het daarmee misschien ook wel lukken. We geven het een kans en ik kan jullie ondertussen vertellen dat het gelukt is. Best spannend om de motor, die ruim 250 kilo weegt, lomp en groot is, naar boven getakeld te zien worden. Maar na wat zweten en nagels bijten, staat de oude motor staat nu klaar in de kuip om eruit getakeld te worden als de nieuwe motor wordt geleverd. Dit kan gewoon met een heftruck terwijl de boot in het water ligt, want het lastigste stuk van de motorruimte naar buiten, hebben we er nu al op zitten. Hopelijk wordt de nieuwe motor snel geleverd, zodat we kunnen gaan inbouwen.

Hieper de piep, hoera!

Naast alle motor uitzoek-dingen hebben we ook totale andere dingen gedaan, zoals Dylano’s derde verjaardag gevierd. Wat gaat de tijd toch snel. Alle kaartjes en cadeautjes uit Nederland, de skype-gesprekken en de aanwezige familie maakte het tot een gezellige dag. Iedereen bedankt!

HMMMMM!
 Frikandel speciaal met
frietje satésaus, zo lekker!

Ook heeft Dylano een Nederlands vriendinnetje, Mare, ontmoet dat
ook met haar ouders op reis is. Samen hebben ze veel gespeeld: pannenkoeken gebakken, een waterballonnen gevecht gehouden, geknutseld, gebouwd met de lego en natuurlijk pepernoten gebakken, met dank aan D’n Hollander voor de speculaaskruiden! Ondertussen heeft Sinterklaas de schoenen van de kindjes gevonden en zijn ze aan het aftellen tot 5 december.

Praten kan ze nog niet,

maar haar gezicht zegt

genoeg. Blij verrast.

Sinterklaas heeft ons gevonden

Dat is me nog eens een knuffel.

Het afscheid nemen van mijn familie, was raar. Mijn vader heeft na het bericht dat zijn moeder was overleden, de eerste vlucht terug naar huis genomen en een paar dagen later vlogen mijn moeder, broer en oma ook naar huis. Een stilte en leeg gat waren het gevolg. Het is vreemd om niet bij de familie en de afscheidsdienst van oma aanwezig te zijn, maar in gedachten waren we er wel degelijk. Ondanks dat het allemaal wat anders verliep dan we van te voren gedacht hadden, vonden we het fijn om de familie even om ons heen te hebben. Vooral het dagje naar het stadje Los Christianos en het klimmen met mijn broer vond ik erg gaaf.

Na de berg voor beginners, was ik klaar voor het echte werk!
En ja ik heb gegild! Niet omdat het zo hoog was,
maar omdat er plots een salamander uit het gaatje schoot,
waar ik mijn vingers in wilde plaatsen. AHHHH.

Shoppen, afdingen en lachen!

Wat nog open staat aan toeristische trekpleisters is het bezichtigen van de vulkaan, El Teide. Het staat al weken op de planning. Iedere morgen kijken we naar de prachtige besneeuwde bergtop, terwijl we zelf in het zonnetje zitten. Prachtig uitzicht, maar van dichtbij hebben we het nog niet gezien. Misschien hebben we komende week wel tijd om een autootje te huren, want we moeten toch wachten op de nieuwe motor. We hebben alle tijd, bekijken alles van dag tot dag en iedere keer denken we mañana huren we een auto en ondertussen liggen we hier al bijna 1 maand. Wat dat betreft beginnen we al op echte Spanjaarden te lijken. In Nederland wisten we alles perfect te plannen, maar nu wordt het steeds onbelangrijker. Op de orkaanseizoenen na natuurlijk! Het wordt tijd om ons reisplan eens verder uit te gaan werken, mañana?

[Bianca]