Lagos is zo slecht nog niet

Na 4 uur varen kijken we elkaar aan: “Gaan we verder of terug?” De deining slingert het schip heftig van links naar rechts. We hebben er geen lol in en voelen ons alles behalve goed. De voorspelling van de golven klopt, ze zijn inderdaad nog aardig aan de hoge kant…. Daarentegen klopt de voorspelling van de wind helaas niet. Er zou een stevige oosten wind moeten staan van 5 a 6 beaufort, maar de wind zwakt al snel af en we komen amper vooruit op het zeil. Niks geen stabiliteit in de golven.

Twee weken hebben we gewacht op dit weergat, we zijn 20 mijl onderweg en hebben nog 531 mijl te gaan. Oké, één bemanningslid mag best even ziek zijn, maar niet allemaal. Dit is een slecht begin! En echt niet leuk! Nog 531 mijl te gaan, waar zijn we mee bezig?

Wat nog minder leuk is, is de keuze maken om terug te keren, terug naar Lagos. 20 Mijl, 4 uur varen, dezelfde weg weer terug en wat heb je dan uiteindelijk bereikt? Je ligt na een kotsmisselijke tocht weer terug in de haven waar je bent vertrokken. Echter er is één groot verschil. Je waardeert de rustige haven extra. We zijn blij dat de boot weer veilig aan de steiger ligt, maken nog een kort avondwandelingetje en gaan naar bed. De volgende morgen krijgen we een warm welkom en een lekkere beker thee van onze Engelse vrienden. We besluiten om in de ochtend de kots kleren te wassen en ’s middags naar het zwembad te gaan. We boffen, de zon schijnt, de was droogt en dat terwijl wij relaxen aan de rand van het zwembad.

Fenna en Alfi. Prachtig hoe ze samen
''discussiëren''.

Dylano en Olive relaxen na
een middag zwemmen.

’s Avonds kijken we voor het eerst weer voorzichtig naar het weerbericht. De golven worden dinsdag minder en de noordoostenwind lijkt aan te houden. Is het ons dan toch gegund? Woensdag gooien we samen met Dhanu (onze Engelse vrienden) de trossen los, voor poging 2. En als het niet bevalt? Dan kunnen we altijd weer terug.

[Bianca]