Een nieuwe impuls in de voorbereidingen.

Een wereldreis voorbereiden is niet iets dat je zomaar op een regenachtige zondagmiddag even doet. De meeste vertrekkers beginnen daar al jaren van te voren mee. Ook Bianca en ik  zijn daar al jaren geleden mee begonnen. Plannen maken, informatie verzamelen, uitrusting voor het schip aanschaffen en ga zo maar door. De lijst met 'jobs to do' lijkt oneindig. Echter, toen we in 2010 het besluit namen om het vertrek uit te stellen van 2011 naar 2014, is de vaart er een beetje uitgegaan. Ik heb op het werk toen een project aangenomen waarbij ik gedurende een jaar ook veel in het Buitenland heb gezeten. Een project ook dat ook niet helemaal paste in een normale 40-urige werkweek.
Ondertussen bleek Bianca zwanger te zijn en na de geboorte van Dylano, in november 2011, was het even helemaal gedaan met het voorbereiden van de reis. Werk, in combinatie met een kleine baby, was op dat moment meer dan genoeg. Met een gepland vertrekdatum in mei van 2014 wordt het tijd om de draad van het voorbereiden weer op te pakken.


Route
Ver bovenaan de lijst staat het vaststellen van de route. Niet dat die nu al 100% vast moet liggen, maar het lijkt ons wel verstandig om in ieder geval inzichtelijk te hebben welke grote oversteken we willen maken. En dat we daarmee niet in de verkeerde seizoenen op de verkeerde plaats zijn.
Het opstellen van de route gebeurd in de avonduurtjes en in de weekenden. En dat valt soms niet mee. Sinds de geboorte van Dylano, heeft het begrip "vrije tijd' voor mij een andere dimensie gekregen. We werken allebei. Dylano gaat mee naar het werk van Bianca. Dus het mannetje is altijd in de buurt van Bianca. In het weekend wil zij ook weleens niet heel de tijd op onze kleine vent willen letten. Dus is papa aan dan ook aan de beurt. Geen punt want het is ook leuk, maar voor je het weet is een dag weer voorbij. Door de week zijn de avonden, nadat Dylano door mij op zijn bedje is gelegd, ook erg kort. Met een wekker die alweer om 5.00 uur afloopt, gebeurd er uiteindelijk niet heel veel aan de voorbereidingen. 
Wat het soms nog uitdagender maakt is de toch wel kleine behuizing, zo aan boord. Zeker nu het mannetje kan lopen en ook het klauteren aardig onder de knie krijgt, is een van ons beiden vrijwel continu bezig met op onze kleine matroos te letten. We hebben de voorhut welliswaar omgebouwd tot een grote speelbox, toch in de wintermaanden is het niet altijd ideaal, zeker wanneer het buiten regent of sneeuwt. Maar we hebben een oplossing gevonden: de overdekte kinder speeltuin!
Daar heeft Dylano lekker de ruimte om te spelen en te klauteren. En wij kunnen samen een poosje geconcentreerd aan de route werken. Laptop mee, kladblok, een atlas, Jimmy Cornell's World cruising Guide en andere boeken en soms de oppas, de tafel wordt omgebouwd tot een heus plannings bureau.

Zo is in de laatste weken, en een aantal speeltuin bezoeken verder, de route op papier gekomen. Bij het het opstellen van de route hadden we een aantal eisen en wensen. Het is Bianca's grote wens om met de boot Indonesie te bezoeken. Ikzelf wil heel graag met de boot door Alaska en Britisch Columbia (Canada) varen. De route moet in 4 jaar te varen zijn en er moet een goede verhouding van vaar- en land dagen zijn. Een bijkomende wens is dat mijn schoonouders, die ook een wereldreis met hun boot willen maken en in 2015 willen vertrekken, nog kunnen aansluiten. Dit maakt het niet het standaard rondje.

De route ziet er nu als volgt uit:
Spanje/Portugal => Canarische eilanden => Caribisch gebied => Panama => Galapogos => Paaseiland => Tahiti => Hawai => Alaska => Britisch Columbia => Verenigde Staten => Markiezen => Tahiti => Stille Zuidzee eilanden => Nieuw Zeeland => Australie => Indonesie => Mauritius => Zuid-Afrika => Caribisch gebied => Azoren => Europa.

Hoe de exacte route er uit gaat zien zal pas echt duidelijk worden als we onderweg zijn. De wereld om ons heen is steeds aan het veranderen. Hoe zal de piraterij zich ontwikkelen? Ik heb geen kristallen bol. De basis staat in ieder geval en vanuit hier zullen we de verdere voorbereidingen gaan uitwerken.

Kinderbedje
Het afgelopen weekend was een echt klusweekendje. De voorwaarde voor een effectief klusweekend is dat ik de boot even voor mezelf alleen heb. Bianca en Dylano zijn afgelopen vrijdag vanuit het werk, meteen naar de ouders van Bianca gegaan en komen pas maandagmiddag weer terug thuis. Even geen medebewoners waar rekening mee gehouden hoeft te worden. De kombuis wordt  omgedoopt tot werkbank en overal liggen gereedschapkoffers en materialen. Het bedje van Dylano is tot opslag plek voor allerlei kussens en speelgoed. En 's avonds kan alles lekker blijven liggen.
Doel van dit weekend is het ombouwen van de logeerkooi naar een tweede kinderbedje. Dylano slaapt nu bakboord achter in een kooi die is omgebouwd tot kinderbedje met een kleine matras en spijltjes. Met een klein zusje op komst zal hij komende zomer plaats moeten maken en gaat hij naar de kooi stuurboord achter. Deze kooi is momenteel in gebruik als opbergruimte en logeerkooi. Sinds de aankoop van de boot heb ik niets aan deze kooi gedaan, maar dat was wel hard nodig. De ondergrond waar de matras op ligt was gemaakt van meubelplaat en was helemaal bol gaan staan van het vocht. Ook de ondersteuning bleek maar zeer matig te zijn. Dus al het oude hout eruit en aan de slag met nieuw geschikt hout. Omdat het bed 90cm hoog is heb ik er meteen een trapje aanvast gemaakt, zodat het kereltje straks zelf in en uit bed kan klimmen. Ja, ik ben best tevreden met het resultaat. Er moeten nog wel wat details worden afgewerkt, zoals een nieuw lampje en een slingerzeiltje. Het slingerzeiltje zal versierd worden met de afbeelding van een brandweerwagen waardoor het een echt stoer jongensbed wordt. Maar dat zijn karweitjes die ook 's avonds wel beetgepakt kunnen worden.

[Patrick]